Έμεσα ή Έμισα

Αρχαία πόλη της Κοίλης Συρίας στην πεδιάδα του Ορόντη, το σημερινό Χομς. Χτισμένη κοντά στη χεττιτική πόλη Κάντες, υπήρξε έδρα ενός αραβικού πριγκιπάτου. Στη διάρκεια του ιουδαϊκού πολέμου ένας από τους βασιλείς της συμμάχησε με τους Ρωμαίους και στα χρόνια του Πομπηίου (106-48 π.Χ.) η πόλη έγινε υποτελής της Ρώμης. Η ιστορία της Έ., που ήδη από τα χρόνια του Δομιτιανού υπήχθη στη ρωμαϊκή επαρχία της περιοχής, εισήλθε στην πιο λαμπρή της φάση κατά τον 3o αι. μ.Χ. Η Ιουλία Δόμνα, σύζυγος του Σεπτιμίου Σεβήρου, καταγόταν από την Έ. Η Έ. ήταν επίσης τόπος καταγωγής του Ηλιογάβαλου και του Αλέξανδρου Σεβήρου. Ο πρώτος εισήγαγε στη Ρώμη τη λατρεία του Βάαλ, θεότητας της Έ., ενώ παραχώρησε στην πόλη του τον τίτλο της μητρόπολης και το jus italicum. Στα περίχωρα της Έ. νίκησε ο Αυρηλιανός το 272 μ.Χ. τη βασίλισσα της Παλμύρας, Ζηνοβία. Με τη διαίρεση της επαρχίας, που πραγματοποιήθηκε προς το τέλος του 4ου αι., η Έ. έγινε πρωτεύουσα της Φοινίκης Λιβανησίας. Κατά την περίοδο της βυζαντινής κυριαρχίας υπήρξε έδρα επισκοπής. Κατακτήθηκε από τους μουσουλμάνους το 634-637 και ανακατελήφθη από τους Βυζαντινούς το 975· αργότερα κυριαρχήθηκε από Λατίνους σταυροφόρους (1099) και τον 12o αι. υπέστη σοβαρές ζημιές από σεισμό.